දිය බුබුල

ටොරොන්ටෝ නුවර උසාවි කාමරයේ නිශ්ශබ්ද තාවය බිඳගෙන මහා හඬින් ජංගම දුරකථනයක් නාද උනා. වම් පැත්තේ ආසන පෙළේ වාඩි වෙලා හිටපු මැදිවිය ඉක්මවූ කාන්තාවක් කලබලයෙන් ඇගේ අත්බෑගයට අත පොවනවා. "ප්ලීස් ස්විච් ඕෆ් ඕල් යුව ඉලෙක්ට්‍රොනික් ඩිවයිසස් වයිල් කෝට් ඉස් ඉන් සෙෂන්" කියලා උසාවි ලිපිකරු කෑගැහුවා. විනිශ්චයකරු ඔලුව උස්සලා වත් බැලුවේ නෑ. කටයුතු සාමාන්‍ය විදියටම සිදු වෙනවා. පැය භාගයකින් විතර ඒ විදිහටම ආපහු දුරකථන නාදයක් ඇහුණා. අර කාන්තාවම කලබලයෙන් ආපහු බෑග් එකට අත දානවා පෙනුනා. තව විනාඩි දහයකින් විතර ඒ දේම ආපහු වුනා. "පව් මේ මනුස්සයා ෆෝන් එක සයිලන්ට් දාන විදිහ දන්නේ නැහැ" මට හිතුනා. මට ඉස්සරහ පේලියේ වාඩි වෙලා හිටියේ අවුරුදු 25ක විතර තරුණයෙක්. කොට කලිසමක් සහ ටෑන්ක් ටොප් එකක් ඇඳලා හිටපු ඔහුගේ ඇඟේ කොච්චර පච්ච කොටලා තිබුණාද කිව්වොත් තව එක පච්චයක්වත් කොටන්න ඉඩ තිබුනේ නෑ කියලා මට හිතුනා. ඔහු තැනින් තැන කරාබු දහයක් පහළොවක් ම එල්ලගෙන තිබුණා. ටික වෙලාවකින් ඔහුගේ නම කියල කතා කරහම ඔහු ගිහිල්ල ඉස්සරහ හිටගත්තා. විනිශ්චයකරු ඔහුට යම් දෙයක් විස්තර කරලා, නඩු විභාගයට දවසක් නියම කරලා එදාට උසාවියේ ප

මාතෘකාව කියවද්දිම නිකං හි⁣තුනද මුං මහ බේබද්දෝ කියලා.. නෑ.. බේ බද්දෝ කියන්නේ දවස ගානේ අන්දෝ සංසාරයක් නැතිව පොලුපාරක් හරි වදිනවනම් ගහන අය කියලා පුරාණ ඍෂිවරයෙක් පොල් කොලේකද කොහෙද ලියලා තිබ්බා කියලා අපේ හෙල්මට් මාමා ⁣ඒ දවස්වල බොන වෙලාවක කිව්වා කියලා යාන්තමට මීටර් වෙනවා.. වැල් වටාරම් නිකම් වැඩිද මංදා.. ඒ හින්දා කථාවට බහිමුකෝ..   මාස ගානකින් මොනවත් බොලොග් පොජ්ජේ කොටන්න බැරි උනේ එක එක වැඩ රාජකාරී නිසාම නමි කියලා මුසාවාදා දොඩන්ඩ බෑ.. කම්මැලිකමත් තිබුනා ආයුබෝවන්ඩ.. මේ ඊයේ පෙරේදා කණ්ඩයියා මරණ තර්ජන කොරන තැනටම ආව ඕං කොටන්ඩ කියාලා.. එහෙනම් ඕං මහා බේබදු අලංකාරයේ නෙකී කථාවක් ලියන්ඩ තමා යන්නේ...    මේ සිද්ධිය වෙනකොට මංතුමා කොලොම්තොට අර හොනරබල්ලා ඉන්න පැත්තේ ඇනෙක්ෂ් එකක් අරං ගෙදර උන්දෑ සමග දැහෙමෙන් සෙමෙන් ඉද හිටලා ත්‍රීවීලර් හයර් එකක් දුවාන හිටපු කාලේනොවැ..ඉතිං මම කොලොම්තොට ඉද්දි මගේ අතිපජාත පාප මිත්‍ර කුකුල්තොමෝටත් එදාවේල සරි කොර ගන්න විදිහක් නැතුව ඔය තලවතුගොඩ පැත්තේ තියෙන අර යොහෝවාද කාගෙද පල්ලියක අලුතින් හදන බිල්ඩිං එහෙක පොටි බාස් කෙනෙක් විදිහට වැඩට ආවා.. ඉතිං මාත් මාස ගානකින් කුකුල්තොමෝ බැහ